Swobodny przepływ pracowników i przejściowe rozwiązania w zakresie dostępu do rynku pracy: wnioski z rund rozszerzenia UE w 2004 i 2007 roku

Dwie ostatnie rundy rozszerzenia UE (2004 i 2007) okazały się być istotnym czynnikiem zmieniającym współczesną historię migracyjną Europy. W istocie po 2004 roku przepływy pracowników (i innych typów migrantów) z Nowych Krajów Członkowskich (NKC) do „starych” krajów Wspólnoty Europejskiej zaczęły dominować w ogóle ruchów migracyjnych w UE. Przykładowo, z 3,8 miliona imigrantów zarejestrowanych w 2008 roku ponad 1 milion stanowiły osoby pochodzące z byłych krajów komunistycznych. Migranci z NKC UE to około 60% wszystkich przepływów w ramach UE (i 20% całości napływu).
W tym kontekście, głównym celem projektu jest odpowiedź na pytanie, w jakim stopniu selektywne wykorzystanie rozwiązań przejściowych w zakresie dostępu do rynku pracy wpłynęło na skalę i cechy strukturalne przepływów migracyjnych pomiędzy NKC a UE. W szczególności, projekt zmierza do: (1) dyskusji argumentów wykorzystywanych podczas podejmowania decyzji o otwarciu bądź też podtrzymaniu restrykcji wobec przepływu pracowników z NKC; (2) identyfikacji głównych czynników sprawczych odpowiedzialnych za skalę i strukturę mobilności po-akcesyjnej oraz określeniu roli reżimów migracyjnych w tym procesie (w tym: wprowadzenie bądź nie rozwiązań przejściowych); (3) analizy wpływu zmian w reżimach migracyjnych na ekonomiczne i społeczne efekty migracji w krajach docelowych (w szczególności na poziomie rynku pracy); (4) identyfikacji potencjalnych efektów ubocznych wprowadzanych restrykcji (np. zwiększenie skali migracji nierejestrowanych, fikcyjne samo-zatrudnienie) oraz (5) określenie, na ile mobilność wewnętrzna w ramach UE ma cechy samoregulującego się mechanizmu (w kontekście zjawisk kryzysowych i ich skutków).

Czas trwania

2014 - 2015

Źródło finansowania

Komisja Europejska (Directorate-General Employment, Social Affairs, Skills and Labour Mobility, Tender no. VT/2014/095)